این مقاله بخشی از کتاب درس‌هایی از یک کارآفرین موفق جناب حاج حسن آقاجانی است.
جهت دانلود متن کامل کتاب به این لینک مراجعه فرمایید.
عبادت و معنویت
عبادت آن‌طور که پیشوایان دینی به ما یاد داده‌اند معنای گسترده‌ای دارد؛ در یـک جملـه کوتاه به مـا آموخته انـد هر کار مـادی و معنـوی کـه بـا ایمـان بـه خـدا و بـا نیّت خالـص باشـد عبادت اسـت. معنویت در کار، تحصیـل، اسـتراحت، شـادی، تحمـل غم هـا، صبوری در مشـکلات، همه و همـه، نـزد خـدا، عبـادت محسـوب می شـود.
کسـی کـه در کارِ تولید اسـت، اگر انگیزه اش درسـت باشـد، مسـلماً کارش عبادت اسـت، البته همـه زندگی به کار نیسـت، بایـد معنویـت هم باشـد. یکـی از امور پسـندیدۀ معنـوی در دین ما انجـام واجبـات و تـرک محرمـات اسـت، و از دیگـر عبادت هـای مهـم «قرائت قـرآن» اسـت، که به فضـای خانه و محیـط کار برکت و نورانیت می دهد، رسـول خـدا فرمـود: «فضـای خانـه خود را بـا تلاوت قـرآن نورانـی کنید». هـر چند اصـلِ قرائـت قرآن، کار پسـندیده ای اسـت، امـا اگر قرائت بـا فهم ،تـوأم شـود، بسـیار مؤثرتـر خواهد بـود و ما را بـا عظمـت پیام های قرآنی آشـناتر می کنـد.
همیشـه توصیـه پیشـوایان دین ایـن بوده کـه قرائت قـرآن همراه بـا تدبّر باشـد و تدبـر در آیـات قـرآن، وقتی امـکان دارد کـه ما با معانی آن آشـنا شـویم .ترجمه هـای فارسـی خوبـی از قـرآن شـده کـه می توانیـم همـراه بـا قرائـت، آن ترجمه هـا را بخوانیـم و معانـی آیـات را بـه انـدازه فهم خـود، درک کنیم. مدتـی اسـت کـه خیلی از قـرآن خواندن لـذت می بـرم، علتش این اسـت که معانـی اش را هـم می خوانم. ما زمانی می توانیم به خوبی به دستورات قرآن عمل کنیم که معنی و مفهوم دقیق این کلام الهی را فهمیده باشیم. درک درست پیام های این کتاب مقدس به معنویت و رستگاری ما کمک می کند.
جهت مطالعه کامل متن کتاب درس‌هایی از یک کارآفرین موفق روی این لینک ضربه بزنید.
عادت شدن!
نباید قرائـت قـرآن ما از روی عادت باشـد. اصـلاً هر عبادتی که عادت شـود و لقلقلـۀ زبـان گردد؛ خیلی مؤثر نیسـت. متأسـفانه نـوع عبادت های مـا از روی عـادت اسـت. یـا اشـتباه دیگر ما این اسـت کـه عبـادت را فقط منحصر بـه نماز و روزه می دانیـم، بلـه ایـن دو، از عبادت هـای واجـب و بزرگند، امـا اولاً: نباید از روی عـادت باشـد، ثانیاً: در این دو، خلاصه نشـود.
آن کسـی کـه خدا را بـا تمام وجـودش قبول دارد، مَثَلِ او مَثَل آن شـبانی اسـت کـه در زمـان حضرت موسـی مناجـات می کرد و مولـوی در «مثنوی» داسـتانش را آورده، بـه نظـرم مناجاتـش خیلی زیباتر از مناجات کسـانی اسـت کـه از روی عـادت نمـاز می خوانند. مـا خیـال میکنیـم وقتـی خـدا را عبـادت میکنیـم، چیـزی بـه او میدهیـم؛ لـذا در دلمـان منّـت میگذاریـم. خـدا از مـا هیـچ چیـز نمی خواهد مثـل پدر و مادرهـا کـه از بچه هایشـان چیـزی نمی خواهنـد، فقـط احتـرام می خواهنـد، این احتـرام را نـه این کـه بـرای خودشـان بخواهنـد، بلکه می داننـد اگر به پـدر و مادر احتـرام بگذارنـد در واقـع به خـدا احترام گذاشـته اند و خـدا ثواب و اجـر فراوان بـه آن هـا می دهد. در واقع احترام به پدر و مادر رابطه مستقیم با احترام به خداوند دارد و این امر معنویت ما را افزایش می دهد.
عبادت و معنویت در جهت رشد و کمال
اساسـاً عبادت هـای مـا بـرای رشـد و تکامـل اسـت نـه بـرای فایـده رساندن به خدا. سـخن مـن ایـن اسـت کـه هـر انسـان در هـر عرصـه ایی از کار و تـلاش، به موتـور محرّکـه و عامـلِ انرژی زایـی نیـاز دارد تا از حرکـت نایسـتد و زندگی او با معنویـت پیـش رود، ایـن موتـور محرکـه، عبادت و معنویت اسـت. قـرآن خوانـدن، نماز و روزه، احتـرام بـه پـدر و مـادر، خدمـت بـه خلق خـدا، همـه و همـه از مصادیق عبـادت هسـتند. مخصوصـاً در عرصـۀ تولیـد و اقتصـاد، که همه جـا صحبت از مادیـات و پـول و در آمـد هسـت، ضـرورت و اهمیـت معنویـت و قصد خدمت بـه مـردم بیش ترمـورد نیاز اسـت، و رنگ و بـوی آن را به عبـادت تبدیـل می کند.
دعـا و خلـوت بـا خـدا -هـر چنـد هـم انـدک باشـد- به انـدازه خـود به انسـان انـرژی می دهـد. لـذا در هیـچ حال نبایـد خـدا را در کار هایمان فرامـوش کنیم و از ایـن کیمیـای معنـوی کـه کار تولیدی مـان عبـادت و اجـر و ثـواب شـود غافل نباشیم. علاوه بر این ها خلوت با خدا آرامش درونی ما را افزایش میدهد و ما را به کمال و معنویت می رساند.